وقتي يه رابطه كه اتفاقاً برات خيلي هم مهمه ، تموم مي شه
تا يه مدتي نمي دوني واقعا چه احساسي داري و بايد چي كار كني . سوالهاي مختلف ، فكراي جورواجور ميان و ميرن :
آيا اصلاً مي توني بدون اون دووم بياري ؟
طرف ارزشش رو داشته ؟
واقعاً دوسش داشتي يا فكر مي كردي دوسش داري ؟
يعني ممكنه بتوني اين لحظه‌ها رو با كس ديگه‌اي هم تجربه كني ؟
بعضي وقتا آدم يواش يواش كنار مياد گاهي وقتا هم نه يعني نمي تووني .
اينجاست كه گذشت زمان به دادت مي رسه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر